Categorie: Onderweg

Aan alle mooie dingen komt een einde… Na 16 dagen intensief te hebben genoten van Japan keren we terug naar Belgie.

We hebben een fantastische reis gehad vol unieke ervaringen. Dit had niet gekund zonder de inbreng van Aya. Aya, arigato gozaimas !!

Tenslotte heeft deze reis ons geprikkeld en smaakt dit naar meer… Dus Aya, je bent nog niet van ons af…

Steven, Sofie, Marie, Dries, Josse

Tom, Joke, Sander, Birthe, Rune

Filip, Sylvia, Julie, Matthias

Walter, Aya en Mona

Onze reis kort af, we gaan de laatste dagen in. Helaas moeten we al afscheid nemen van Aya, Walter en Mona o.w.v. de KLM perikelen. We hadden een leuker afscheidsmoment in gedachte….

We sporen alweer met de kogeltrein via Osaka naar Hiroshima. Onze bagage wordt vanuit een depot in het station naar het hotel gebracht waardoor we geen kostbare tijd verliezen.

We nemen het openbaar vervoer inclusief ferry naar Miyajima, een klein eiland in de Aki baai. Het heilige eiland of tempeleiland is vooral bekend omwille van de prachtige Itsukushima Jinja tempel. Vanop de boot zien we de toegangspoort ( Otorii) verschijnen, één van de mooiste panorama’s van Japan. De zee is rondom bezaaid met houten vlotten, hetgeen oesterbanken blijken te zijn. Dat belooft…

We passeren eerst het centrum, een straat met souvenirwinkeltjes en restaurantjes. Ook hier lopen herten vrij rond zoals in Nara maar hier zijn ze opdringeriger. Je moet opletten dat ze niet meelikken van je ijsje of je handtas leegmaken.

We eten elk een oestergerechtje in een locale eettent, voor de laatste keer zittend (voor sommigen liggend) op tatamimatten. Gelukkig worden de oesters gegrild; ook de kinderen krijgen hun maagjes gevuld….

Het is open hemel, de zee is teruggetrokken (eb). Hierdoor kunnen we tot aan de toren wandelen. Het is impressionant, groots, mooi… Blijkbaar blijft de toren staan door zijn gewicht en is er geen verankering op de zeebodem.  We kunnen niet wachten tot het vloed is ( en de toren volledig in het water ligt) want de laatste overzetboot vertrekt om 17h. We passeren de tempel en nabijgelegen pagode. een koets met chinees trouwpaar kruist onze weg.

We genieten nog na op de speedboot die ons rechtsreeks afzet aan het hotel dat gelegen is in de haven van Hiroshima. We worden onthaald in een super-de-luxe hotel met lounge bar op de 23′ verdieping. We kunnen er genieten van de zonsondergang met zicht op de haven.

We blijven in het hotel dineren, voor sommigen onder ons een verademing om terug een stukje vlees te verorberen. De japanse keuken is lekker en verfijnd maar helaas niet calorie-arm. Dat hadden we al ondervonden.

De laatste avond met de familie Gils sluiten we relatief rustig af. Iedereen snakt naar rust en me-time waartoe dit hotel zich optimaal verleent. We zijn anderzijds blij dat we niet altijd in dit type hotels logeerden. Dit zou onze reis minder boeiend gemaakt hebben!

Sofie

We verlaten het comfort hotel omstreeks 10.30h na een laatste portie wafels. Sommigen onder ons beslissen het ontbijt over te slaan maar dat heeft andere redenen. We verlossen ons al van een deel van onze bagage die we de laatste dag terug zullen oppikken, wat een comfort;-). Minder comfortabel is de gietende regen en koude wind die we moeten trotseren…

Kyoto is slechts een half uurtje sporen. Het is wel een drukke verbinding met overvolle treinen. Van het mooie station van Kyoto vangen we maar een glimp op. We gooien onze bagage af in onze Airbnb en gaan een hapje eten. Na de lunch nemen we de bus naar het centrum. Het valt dadelijk op dat Kyoto heel veel toeristen aantrekt. Het is er gezellig; het voelt niet aan als een grootstad.

Een bezoek aan een Pokemon shop kan natuurlijk niet ontbreken. De jongsten onder ons worden beloond met Pikachu, Snorlax, Charmander, Eevee en een Pokeball.

Zoekende naar een geschikte bar voor een aperitief komen we in de smalle steegjes een echte geisha tegen. Geisha’s of gezelschapsdames zijn beroepsentertainers voor hoogstaande en invloedrijke mannen. Door de eeuwen heen is het beroep vertroebeld door het ontstaan van ‘onsen’ geisha’s of prostitués.

We nemen de metro terug en stappen een heel eind naar onze Airbnb. We eten met ons vijven in een locaal resto’tje (de pizzeria werd al geplunderd door de families Van Steenbergen, Sterckx en Gils). Het oogt (en ruikt) er niet al te fris maar de ramen (en deuren = grapje van Josse) smaakt toch goed!

We gaan op tijd slapen want het reizen mat ons af. De karaoke zal voor een andere keer zijn!

Sofie

Laatste nacht gehad op de ‘tatami’ of futon, slaapt toch veel beter dan ik verwacht had. En je bedje wordt ’s avonds klaargemaakt en ’s morgens weer opgeruimd. Koffers klaarmaken en dan wandelen we nog wat in het dorpje Takayama voor een ontbijtje en wat shoppen. De koffers worden door het hotel aan het station geleverd. Wel een goede service!

Na een uurtje ‘wide view’ trein, 30 minuten Shinkansen (hoge snelheidstrein) en 2 metro’s komen we in Osaka aan. Nu nog het comforthotel zoeken waar we zullen verblijven. Dat verloopt moeilijker, in de gietende regen, met een ellenlange omweg en natte kleren komen we druipnat aan.

Het hotel is 10 verdiepingen hoog, tsunami-proof en een tikkeltje te warm in de kamers. De airco wordt blijkbaar pas opgezet in mei-juni. Dus ramen open ’s nachts en de politiesirenes en treinen nemen we erbij voor een zuchtje wind.

De koffers die opgestuurd weren vanuit Tokio (op de Shinkansen is er heel weinig bagageruimte) stonden netjes klaar in de lobby van het hotel. Japanse ‘grundlichkeit’ noemt men dat.

Sylvia

Donderdag 6 april

En daar lieten we Tokio achter ons, met de bus naar het het station om de Shinkansen of “Bullet train” te nemen, tegen 300 km per uur . Spijtig dat het weer niet zo meezat want door de mist konden we de mount Fuji niet goed zien, enkel de voet van de berg konden we herkennen.

Eerst een reis van anderhalf uur, en daarna maar 7 minuten om over te stappen naar een andere trein, de Hida ‘wide view’ trein. Grappig was dat je de zetels kon omdraaien zodat je steeds in de rijrichting kon zitten. Onderweg was de ‘view’ echt wel prachtig. We reden door de Japanse bergen met theevelden, rijstvelden en een diep smal dal waardoor een wilde diepblauwe rivier kronkelde. Op het einde van deze mooie treinrit zagen we zelfs sneeuw, of ‘yuki’ in het Japans.

Na 3 uren in de trein (en véél zagen over de powerbank ;D) kwamen we in rotweer aan in het station van Takayama, een stadje op 600 m hoogte.
Gelukkig stond daar een personeelslid van het “Oyada Yamakyu” hotel ons op te wachten. Hij reed ons met de bus naar het naar het hotel en zijn vriendelijke collega wees ons de kamers toe. Het was een traditioneel Japans hotel, een ryokan, dus we hadden niet verwacht dat dit hotel wifi had ;).

Bij de inkom moest iedereen z’n schoenen uitdoen en rode sloefjes aantrekken. De Ryokan was prachtig ingericht, je waande je meteen in het oude Japan. Op de kamers lagen tatamimatten en daar mocht je niet op met je sloefjes. Er stond een laag tafeltje met kussens om op de grond te zitten en je werd helemaal zen met een koekje en een kopje groee thee. Daarna volgde het badritueel…

Onze eerste avond op het platteland van Japan werd afgesloten met een een speciaal Japans diner in een private kamer voor onze groep. Blijkbaar maken de vrouwen van het dorp alle hapjes zelf. We zaten op de grond met onze kimono aan, voor een kleurrijke tafel en allemaal mooi uitgestalde Japanse hapjes. Voor de kinderen een aparte ervaring die niet altijd in de smaak viel 😉 maar we vonden het wel een super hotel en keken al uit naar wat zou komen!

Sander

We komen stilaan in het ritme. Opstaan om +/- 9h,  wat chillen en internetten tot iedereen klaar is.

Voorlopig  houden we ons nog aan het continentale ontbijt. Sushi ’s ochtends kan ons nog niet bekoren. Het belooft een mooie dag te worden, het zonnetje schijnt en het is 21°C.

In tegenstelling tot de japanners willen we zo veel mogelijk zonnestralen opvangen, vooral op onze witte benen. De mensen hier zijn elegant gekleed maar er is weinig variatie: mannen in zwarte maatpakken, vrouwen in deux-piecekes veelal in wit/zwart en grijs. We komen schoolgaande jeugd tegen in uniformen. Het was ooit anders; dat merken we aan de enkelingen die nog gekleed gaan in authentieke kimono’s. Ze vallen dadelijk op in het straatbeeld.

Zon, warmte en begin april: alle ingredienten voor de Sakura of kersenbloesem. Zelfs in de week komen mensen buiten om de picknicken in het park of langs het water. Ook bij het picknicken worden schoenen aan de kant gezet, het klassieke ritueel.

  

We nemen de metro richting Hidone pier om daar de boot of Tokyo cruise te nemen. Het openbaar vervoer is hier fenomenaal: stipt en superveilig. Pickpockets is een woord dat ze in Japan niet kennen.

Een kleine verrassing wacht op de boot

Terug aan wal in Asakusa bezoeken we een ambachtelijke snoepwinkel. We proeven het gesuikerde goedje en bekijken de kunstwerkjes die er staan. We denken even vol nostalgie aan onze chocolade paaseitjes.

We sluiten onze dag af met een lekker diner in een visrestaurant in Kanda district. Vandaag geen ramen, miso of udon maar sushi, sashimi, gebakken vis; alles supervers!

We zitten in de uitgangsbuurt: goktenten, cafés en karaoketenten wisselen elkaar af. Het zal voor een andere keer zijn; moe keren we terug naar Roppongi…

Groetjes,

Sofie