Donderdag 13 april, Kyoto Wat een bewogen dag… super leuk maar ook wel heel stressy… Niets met Japan te maken, enkel met KLM, gisteren kregen we een mail dat onze vlucht geannuleerd was op Pasen naar Amsterdam, we zouden zogezegd een mail terug krijgen voor een alternatief maar onze ervaren vliegster Sylvia waarschuwde ons dat het niet zo simpel zou zijn. Dus tegen 17:00 deze avond hadden we door dat de terugvlucht zelf door ons geregeld moest worden, wat een gedoe, een telefoon van 50 minuten naar KLM om alternatieven te zoeken, pffw, allemaal een beetje opgedraaid maar… dat mocht de pret toch niet drukken want eigenlijk was het een heel fijne relaxte dag.
’s Morgens begon heel fijn, rustig wakker worden, een wasje doen (want de onderbroeken en sokken waren nu toch bijna allemaal vuil) en dan beneden in de straat een lekkere koffie en koffiekoek, het zonnetje scheen volop, dat maakte al heel veel goed!
Tegen 11h was iedereen klaar om te vertrekken, we gingen met de metro richting een bamboe-bos, we waren wel niet alleen, het was wel een ‘tourist trap’, we wandelden richting het bos tussen horden toeristen door kleine Japanse straatjes, waar de was in de tuintjes hing, we vroegen ons af hoe hoe het zou zijn voor de buurtbewoners die hele dagen drommen toeristen voorbij zien wandelen.
We kochten nog wat mooie zelfgeschilderde postkaartjes van een plaatselijke kunstenaar die ons wel authentiek leek maar verder was het echt wel veel te druk… We moesten echt oppassen dat we niet verdwaalden tussen de mensen in het bamboe-bos en door de mensen zagen we gewoon het bos niet meer, een beetje een afknapper dus.. Maar daarna zochten we onze weg terug naar het treinstation door kleine straatjes met mooie ‘sakura’s’ en plaatselijke pittoreske tuintjes.
Kyoto leek meer op een provinciestadje, eerder dan de de oudste historische hoofdstad. Het zonnetje maakte ook alles goed, dat hadden we wel hard gemist…We namen de metro terug richting centrum, want we hadden nog wat voor de boeg, Kyoto castle en…. karaoke met de kids…
Eerst moesten we nog wat eten, terwijl de kids en de papa’s nog eens iets Westers zochten, ging ik samen met Filip en Walter een geweldig lekkere ‘tantanmen’ eten in een Ramen shop, zoooo lekker…
We aten in een winkelcentrum en op de bovenverdieping was er een Japans ‘lunapark’ waar de kids zich na het eten even konden uitleven, auto-race spelletjes, grijpers, je kon het zo gek niet bedenken, de foto’s hierbij spreken voor zich, wat een lawaai!!!
Genoeg werelds vertier, we gingen verder naar iets cultureel het ‘kyoto castle’, vraag me wel niet naar de geschiedenis of historische gegevens, ik weet alleen dat het toebhoorde aan een ‘Shogun’ uit de ‘Edo’periode en dat de tuin van het kasteel veeeeel mooier was dan het kasteel zelf.
De Sakura’s waren wederom prachtig, zo overweldigend en alom tegenwoordig, ik hoorde zelf een een Amerikaan zeggen dat hij zooooooveel sakura foto’s had getrokken vandaag, om nooit meer te vergeten….
Terug richting centrum Kyoto waar we van plan waren om een echte karaoke te doen met de kids. De ellenlange telefoons met KLM vergeten we en we skippen meteen naar de geweldige karaoke avond… De standaard privé-room die we eerst toegewezen kregen was niet zo tof (buiten een klimmuur!!!), dus we verhuisden naar een meer sfeervolle disco-kamer, waar iedereen zich enorm kon uitleven. 90 minuten soft-drinks, frietjes en liedjes à volonté, het was geweldig, we wisten niet dat we zoveel talentvolle zangertjes en dansers onder ons hadden!!
Daarna was iedereen zo moe en trokken we meteen richting bed; waaaauw wat een super dag
Joke